اين انتخابات معنادارترين انتخابات ماست
این یادداشت امروز (۵شنبه ۲۸ اردیبهشت) در صفحه‌ی ادب‌وهنر روزنامه‌ی اعتماد، همراه تعداد زیادی یادداشت کوتاه دیگر، منتشر شده است:
تفاوت معنادار ميانِ نامزدها هميشه دليلِ اصلي و موجه‌كننده من براي شركت در انتخابات بوده (طبعا بر اين مبنا كه تغيير سياسي پايدار و برگشت‌ناپذير را فقط با حركت‌هاي تدريجي و آرام و بدون خشونت امكان‌پذير مي‌دانسته‌ام)، و اكنون اين انتخابات همين حالا و در همين دورِ نخست معنادارترين، و به همين دليل قطبي‌ترين انتخاباتي است كه حتي در دو دهه اخير داشته‌ايم. شخصا خوشحال نيستم از اين دوقطبي بودن و اين همه تفاوت ميان نامزدها. آرزوم اين است زماني برسد كه انتخابات بازي همه يا هيچ نباشد، كه اين همه تفاوت فرهنگي، سياسي، اقتصادي در نگرش و برنامه‌هاي نامزدهاي اصلي نباشد، كه اصلا فقط دو نامزد عمده نداشته باشيم و دست‌كم در دور نخست چهار يا پنج نامزد باشند كه قشرهاي مختلف را نمايندگي كنند. اين همه دوقطبي شدن را به صلاح كشور نمي‌دانم و كاش حالا هم اين‌طور نبود. اما هست، به هر جهت و به هر دليل، اكنون همين‌طور است. و اين دوقطبي‌بودن، نه فقط براي پيروزي يك نامزد، كه براي محكم شدن موضع هر كدام و مجاب‌كردن قطعي هواداران طرف ديگر، به راي‌دهنده‌هاي هر چه بيشتري نياز دارد. راي بيشتر به معناي هم جدي‌گرفتن اين تفاوت ميان نامزدهاست و هم اينكه ايران امروز براي حركت به سمت جلو محتاج نظر و تاييد تعداد هر چه بيشتري از آرا است، تا قدم‌هايي كه برداشته مي‌شود، محكم‌تر و با پشتوانه‌‌تر باشد. به همين دلايل است كه اميدوارم همه آنها كه نه فقط نگران فرهنگ و سياست و اقتصاد زند‌گي خودشان هستند، كه دغدغه چگونه زيست‌مان در كنار هم و در اين جهان پرآشوب را دارند، در انتخابات شركت كنند. اعمال غلط هميشه كمتر پشيماني به دنبالِ خود داشته‌اند تا كارهايي كه بايد مي‌كرده‌ايم و نكرده‌ايم.